برنامه نویسی عصبی-زبانی (NLP) روشی نیمه علمی است که به تحول در وجود انسان و رشد فردی و اجتماعی هر فرد می پردازد. این روش در دهه 1970 و 1971 توسط دانشجوی ریاضی و مدل سازی به نام ریچارد بندلر و استاد زبانشناسی به نام جان گریندر در دانشگاه سانتا کروز در کالیفرنیا بنیان نهاده شد. این روش نیمه علمی ادعا می کند که مربوط به زبان کلامی و غیرکلامی است این مقاله با تأثیر بر ذهن ، مغز و سیستم عصبی مرتبط سروکار دارد و در مورد ایجاد تجارب درونی و بیرونی که در واقعیتهای زندگی خود از طریق فرایندهای زبان و سیستم عصبی و مطابق با موجودیت تجربه می کنیم بحث می کند. سیستم و زبان ذهن. مغز هر فرد در ساختارهای کلامی و غیرکلامی خود تغییرات عمیق و عمیقی ایجاد می کند.
تعریف NLP (برنامه نویسی عصب شناسی)
NLP یا برنامه نویسی عصبی زبانی ، که در ترجمه فارسی به عنوان برنامه نویسی عصبی کلامی شناخته می شود ، یک روش نیمه علمی است که ادعا می کند ساختارهای ذهن و مغز را عمیقا تغییر می دهد و در پی کشف تأثیر ساختارهای زبانی کلامی و غیرکلامی بر سیستم عصبی است. و برنامه نویسی سیستم ذهنی و مغزی است. برای درک بهتر عملکردها و عملکردهای NLP ، می توانیم ساختار واژگانی آن را جداگانه بررسی کنیم و ماهیت NLP یا برنامه نویسی عصب زبانی را درک کنیم.
پیش فرض های NLP
1- نقشه قلمرو نیست
2. انسان ها منابع کافی برای تغییر دارند. (مردم تمام منابع مورد نیاز خود را دارند)
3- معنی و کیفیت هر ارتباط با پاسخ مخاطب تعیین می شود. (معنای ارتباطات پاسخی است که دریافت می کنید)
4. شما نمی توانید ارتباط برقرار نکنید.
5- شکست وجود ندارد ، فقط نتایج متفاوت است. (چیزی به نام شکست فقط بازخورد وجود ندارد)
6- تمام رفتارهای ما نیت سازنده ای دارند. (هر رفتاری در برخی زمینه ها قصد مثبت دارد)
7- جسم و روان ما یکی است. (ذهن و بدن به هم متصل هستند)
8- اگر کسی می تواند کاری انجام دهد ، شما نیز می توانید.
9. انسانها چیزی فراتر از رفتارهایشان نیستند.
10- اگر کاری که می کنید نتیجه نداد ، کار دیگری انجام دهید.
- ۰۰/۰۳/۰۹